No i dopadło mnie szaleństwo decoupage. Wycinam, przyklejam, maluję i cieszę się absurdalną ilością własnoręcznie ozdobionych pudełek, chusteczników i skrzynek. I pomyśleć, że rok temu, kiedy zaczynałam się interesować tą techniką, nie miałam pojęcia jakie kupić pędzle, farby i do czego służą kleje i lakiery. Moja wiedza w zakresie potrzebnych materiałów jest obecnie znacznie większa, a wszelkie niedostatki zostały całkowicie zrekompensowane przez nagły zapał, który nagle we mnie wstąpił i nie chce odejść. Jeżeli ktoś z Was również zajmuje się rękodziełem i zauważył/a niepokojące zmiany w zachowaniu i życiu codziennym, to być może również zapadliście na rękodzielniczą manię. Symptomy tej choroby są następujące.
1. Obsesyjne myśli
Rano wstaję z myślą o tym, co ozdobię i pomaluję wieczorem. Godziny w pracy mijają zdecydowanie zbyt wolno. Od czasu do czasu zerkam na fejsa i zazdroszczę tym, którzy dysponują większą ilością czasu w ciągu dnia i publikują zdjęcia swoich prac. Życie jest takie niesprawiedliwe! Całe szczęście jest kanał Inspirello, który można sobie włączyć podczas przerwy w pracy i zebrać pomysły potrzebne do własnej twórczości. Kilka zdjęć obejrzanych prac też sobie na wszelki wypadek zachowuję na pulpicie, no i oczywiście wyszukuję ciekawe profile na Instagramie. Inspiracji nigdy za wiele ;)
2. Zapominanie o obowiązkach
Kiedy wreszcie przychodzi wieczór i mogę malować, czas płynie tak szybko, że z niedowierzaniem zauważam, że już druga w nocy i żeby przespać co najmniej pięć godzin, muszę natychmiast iść do łóżka. Rachunki mam niezapłacone, lodówka świeci pustkami, została tylko odrobina kawy i kilka torebek herbaty. Rodzina narzeka na to, że ciągle trzeba mi przypominać o sprzątaniu, gotowaniu i innych codziennych obowiązkach. Całe szczęście mam wokół siebie ludzi, którzy pomarudzą, ale potem nadrobią zaległości za mnie :D A ja mogę dalej ozdabiać :D :D
3. Wieczna potrzeba kupowania
Normalna kobieta nie ma się w co ubrać i nigdy nie pogardzi nową sukienką czy parą butów. Uzależniona dekupażystka nie ma nigdy odpowiedniej ilości pędzli, farb, szablonów i past strukturalnych. Regularnie sprawdzam czy w pobliskich sklepach plastycznych nie ma przypadkiem nowej dostawy. Codziennie przeglądam znane mi sklepy internetowe oferujące nie tylko farby i lakiery, ale również przedmioty do dekorowania. W domu już nie ma ani jednej rzeczy, którą można by ozdobić. Niedługo chyba wezmę się za torebki i buty ;)
4. Bałagan
Nie mam miejsca na stole, by zjeść obiad, co jest nawet pozytywne, bo muszę schudnąć :) Zamiast nowych ubrań kupuję serwetki, ale to nie szkodzi, bo akurat nie przywiązuje wielkiej wagi do tego, jak wyglądam. Problem pojawia się, kiedy otwieram szafę i wypadają z niej kolejne paczki serwetek. Pędzle są dosłownie wszędzie, pokój wygląda jak po przejściu tornado. Najgorsze jest to, że wcale mnie to nie obchodzi i nie mam zamiaru tego ogarnąć.
5. Obojętność na wszystko, co nie związane z decoupage
Nie ważne, że stan konta zmniejszył się o połowę. Nie jest też problemem, że zaczynają boleć mnie plecy i powinnam trochę odpocząć. Zamiast makijażu mam kilka kropel farby na nosie i na policzkach ;) Aha, i ręce już praktycznie myję w rozpuszczalniku, żeby zobaczyć z powrotem skórę... Te niedogodności są bez znaczenia. Najważniejsze jest dla mnie to, żebym zrobiła jak najwięcej pięknych pudełek i innych drobiazgów. Im więcej rzeczy robię, tym bardziej się uczę i daje mi to nieopisaną radość. Wewnątrz tak naprawdę się cieszę, że dopadło mnie to uzależnienie i nie zamieniłabym go na żadne inne, Dzięki decoupage mogę od czasu do czasu poczuć się jak prawdziwa artystka, rozwinąć kreatywność i świetnie się bawić. Wątpię czy jakikolwiek inny nałóg dałby mi te same emocje :)
Tym sposobem doszłam do podsumowania, że mania ozdabiania wcale nie jest taka zła. Ostatnio znowu na nią zapadłam, dzieje się tak cyklicznie co kilka miesięcy. Przez dwa, trzy tygodnie myślę wciąż o dekorowaniu. Kiedy już wykonam odpowiednią ilość rzeczy, to zazwyczaj jestem tak zmęczona, że odkładam pędzle na dłuższy czas. Aż do kolejnego ataku natchnienia ;)
Tym sposobem doszłam do podsumowania, że mania ozdabiania wcale nie jest taka zła. Ostatnio znowu na nią zapadłam, dzieje się tak cyklicznie co kilka miesięcy. Przez dwa, trzy tygodnie myślę wciąż o dekorowaniu. Kiedy już wykonam odpowiednią ilość rzeczy, to zazwyczaj jestem tak zmęczona, że odkładam pędzle na dłuższy czas. Aż do kolejnego ataku natchnienia ;)
About Unknown
Blogger Comment
Facebook Comment